دانشجو بود...دنبال عشق و حال، خيلي مقيد نبود، يعني اهل خيلي كارها هم بود، تو يخچال خونه ش مشروب هم ميتونستي پيدا كني....
از طرف دانشگاه اردو بردنشون قم...قرار شد با حضرت آيت الله العظمي بهجت هم ديدار داشته باشن..از اين به بعد رو بذاريد خود حميد براتون تعريف كنه...
وقتي رسيديم پيش آقاي بهجت...بچه ها تك تك ورود ميكردن و سلام ميگفتن، آقاي بهجت هم به همه سلامي ميگفت و تعارف ميكرد كه وارد بشن...من چندبار خواستم سلام بگم...منتظر بودم آقاي بهجت به من نگاهي بكنن...امااصلا صورتشون رو به سمت من برنميگردوندن...درحاليكه بقيه رو خيلي تحويل ميگرفتن...يه لحظه تو دلم گفتم:""حميد،ميگن اين آقا از دل آدما هم ميتونه خبر داشته باشه...تو با چه رويي انتظار داري تحويلت بگيره...!!!تو كه خودت ميدوني چقدر گند زدي...!!!""خلاصه خيلي اون لحظه تو فكر فرو رفتم...تصميم جدي گرفتم كه دور خيلي چيزا خط بكشم، وقتي برگشتيم همه شيشه هاي مشروب رو شكستم، كارامو سروسامون دادم، تغيير كردم، مدتي گذشت، يكماه بود كه روي تصميمي كه گرفته بودم محكم واستادم، از بچه ها شنيدم كه يه عده از بچه هاي دانشگاه دوباره ميخوان برن قم، چون تازه رفته بودم با هزار منت و التماس قبول كردن كه اسم من رو هم بنويسن...
اينبار كه رسيديم خدمت آقاي بهجت، من دم در سرم رو پايين انداخته بودم، اون دفعه ايشون صورتش رو به سمتم نگرفته بود، تو حال خودم بودم كه ديدم بچه ها صدام ميكنن: "حميد..حميد...حاج آقا باشماست."
نگاه كردم ديدم آقاي بهجت به من اشاره ميكنن كه بيا جلوتر...آهسته در گوشم گفتن:
- يكماهه كه امام زمانت رو خوشحال كردي...
***************************************
ترك هرگناه=نشاندن لبخند بر لبان نازنين حضرت مهدي عليه السلام...
ترك هرگناه=برداشتن يك قدم در مسير ظهور...
توصيه آيت الله بهجت به زيارت عاشورا
از آيت الله بهجت پرسيدند: داستان ها و قضايايى از كسانى كه پيوسته زيارت عاشورا مى خواندند و به اين صورت، متوسل مى شدند، گردآورى و چاپ شده است. نظر حضرت عالى در اين باره چيست؟
ايشان پاسخ داده اند كه: متن زيارت عاشورا، بر عظمت آن گواه است؛ خصوصا با ملاحظه آنچه در سند زيارت رسيده است كه حضرت صادق (عليه السلام) به صفوان مى فرمايد: اين زيارت و دعا را بخوان و بر آن مواظبت كن. به درستى كه من چند چيز را بر خواننده آن تضمين مى كنم: ۱. زيارتش قبول شود. ۲. سعى و كوشش وى مشكور باشد ۳. حاجات او هرچه باشد، برآورده شود و نااميد از درگاه خدا برنگردد.
اى صفوان! اين زيارت را با اين ضمان، از پدرم يافتم و پدرم از پدرش...تا اميرالمؤمنين (عليه السلام) و حضرت امير نيز از رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) و رسول خدا (صلى الله عليه و آله و سلم) از جبرئيل و او هم از خداى متعال نقل مي كند و هركدام اين زيارت را با اين ضمان، تضمين كرده اند و خداوند به ذات اقدس خود قسم ياد نموده كه: هركس اين زيارت و دعا را بخواند، دعا و زيارت وى را بپذيرم و خواسته اش هر چه باشد، برآورده سازم.
و از سند او استفاده مى شود كه زيارت عاشورا از احاديث قدسى است و همين مطالب، سبب شده است كه علماى بزرگ ما و استادان ما - با آن همه مشغوليت هاى علمى و مراجعاتى كه داشتند - به خواندن آن مقيد بودند تا جايى كه استاد ما، مرحوم حاج شيخ محمد حسين اصفهانى، از خداوند خواسته بودند كه در آخر عمرشان، زيارت عاشورا را بخوانند و سپس قبض روح شوند و دعايشان هم مستجاب شد و پس از پايان اين زيارت، درگذشتند.
تقيد شيخ صدرا بادكوبه اي به زيارت عاشورا
شيخ صدرا بادكوبه اى با تبحرش در علوم عقلى و نقلى، آنچنان مقيد به زيارت عاشورا بود كه به هيچ عنوان، آن را ترك نكرد و كسى باورش نمى آمد كه ايشان، اين چنين پاى بند به عبادات و زيارت عاشورا باشد.
يكى از بزرگان هم نقل مى كردند روزى به قبرستان وادى السلام رفتم، در مقام حضرت مهدى (عجل الله تعالى فرجه الشريف) ديدم پيرمردى نورانى، مشغول زيارت عاشورا است و از حالات او معلوم شد كه زائر است. نزديك او رفتم ؛ حالت كشف براى من نمودار شد و حرم امام حسين (عليه السلام) و زائران آن حضرت را كه مشغول رفت و آمد و زيارت بودند، مشاهده كردم! (شرح زيارت عاشوراء و داستان هاى شگفت آن: ۳۳-۳۶.)
سبب آستان بوسي اهل بيت (ع) از سوي شيخ انصاري
مسلمانان در شان اهل بيت (عليه السلام) در غايت اختلاف اند، چنان كه در مورد قرآن نيز چنين هستند. برخى آن قدر ضعيف هستند كه در بوسيدن ضريح آن ها شك و اعتراض دارند.
آقايى ظاهرا به مرحوم شيخ انصارى كه حرم يا ضريح را بوسيد، اعتراض كرد كه آقا شما هم؟! برعكس مرحوم دربندى به ايشان گفت: آقا كار شما براى مردم حجت است، وقتى به حرم مى روى، ضريح حرم حضرت ابوالفضل (عليه السلام) را ببوس. شيخ در جواب فرمود: عتبه درب را مى بوسم كه گرد و خاك پاى زوار است! در يكى از زيارت حضرت سيد الشهداء (عليه السلام) آمده است:
ثم قبل الضريح من اءربع جوانبه. بحار الانوار ۹۸: ۳۳۶؛ اقبال الاعمال: ۷۱۲.
الف ـ تأكيد بر غسل.به نقل از بريد بن معاويه : « ديدم امام صادق عليه السلام در شببيست و سوم از ماه رمضان غسل كرد: يك بار در اوّل شب ، يك بار هم در آخر آن .» (1)
ب ـ تأكيد بر شب زنده دارى
1- امام على عليه السلام:
« پيامبر خدا در دهه آخر ماه رمضان ، بستر خود را جمع مى كرد و كمرش را مى بست و شب بيست و سوم ، خانواده خود را بيدار مى كرد.
و در آن شب ، به صورت خفتگان ، آب مى پاشيد ». (2)